Λες η εκλογή του Ομπάμα στην προεδρεία των ΗΠΑ ( ένας Μαύρος σαν πρώτος πολίτης, όταν οι μαύροι ακόμη και πριν 20-30 χρόνια μάχονταν για τα στοιχειώδη δικαιώματα τους) να μας κάνει και εμάς να ξεκολλήσουμε από τα γνωστά ονόματα των πρωθυπουργών μας που εναλλάσσονται ανά δεκαετία (καραμανλης,παπανδρεου,μητσοτακης,παπανδρεου,καραμανλης..παπανδρέου, μητσοτακη... ουφφφφφ) ??
Μπα..αυτοί είναι χαζοί αμερικάνοι, εμείς ξέρουμε καλλίτερα...Σαν το Αριέλ ένα πράγμα..αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστεύομαστε. Στο κάτω κάτω εμείς είμαστε πολύ πιο μπροστά από αυτούς! Είχαμε πολιτικό Γιώργο Μαύρο δεκαετίες πίσω!! Τώρα ξυπνήσαν τα αμερικανάκια !!
Υ.Γ1 Ο ρουσόπουλος μου ήταν συμπαθής (λέμε τώρα). Μέχρι που είπε το επάγγελμα του πατέρα του!! Ταχυδρόμος?? Γαμώ τα ΕΛΤΑ μου...ξέρετε πόσα γράμματα μου έχουν χάσει???
Υ.Γ2 Έμαθα σαπάκιασαν στο ξύλο τον πρόεδρο του ΔΣ της Lehman Bros. Κάτι τυπάκια στο γυμναστήριο που πήγαινε τον κάνανε του αλατιού. Μήπως να μιμηθούμε τώρα τα αμερικανάκια?? Ποτέ δεν είναι αργα!!
Oct 31, 2008
Oct 23, 2008
Oct 22, 2008
Ιστοσελίδα - διαμάντι!!!
Ψάχνωντας στον κυβερνοχώρο, ανακάλυψα σελίδα θησαυρό!! Ειδικά για συλλέκτες, πορωμένους μουσικόφιλους, ραδιοφονικούς παραγωγούς ( ακούς κυρία μου??) και λοιπούς λάτρεις της μουσικής η σελίδα είναι μία ( και ο μπακλαβάς γωνία)
http://www.secondhandsongs.com
Ό,τι διασκευή υπάρχει! Ψάχτε το και θα πάρουν φωτιά τορρεντάδικα, βόλτες σε δισκοπωλεία και με την ευκαιρία ξεσκονίστε και τη βιβλιοθήκη που έχετε τα cdια και τα βινύλια σας!!!
Στο συγκεκριμένο site έχει και στατιστικά...οπότε αντιγράφω
ΤΟΠ 5 Καλλιτεχνών που έχουν διασκευασθεί
1. Τhe Beatles 2926 covers
2 Bob Dylan 1262 covers
3 Hank Williams 670 covers
4. The Ramones 667 covers
5. The Rolling Stones 619 covers
TOP 5 Τραγουδιών που έχουν διασκευασθεί
1. Eleanor Rigby ( The Beatles ) 131
2. Yesterday ( The Beatles) 121
3. Cry me a river ( Julie London) 121
4. Take five ( Dave Brubeck Quartet) 99
5. ( I cant get no )Satisfaction ( The Rolling Stones) 98
KAI ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ.....!!!!!
http://www.secondhandsongs.com
Ό,τι διασκευή υπάρχει! Ψάχτε το και θα πάρουν φωτιά τορρεντάδικα, βόλτες σε δισκοπωλεία και με την ευκαιρία ξεσκονίστε και τη βιβλιοθήκη που έχετε τα cdια και τα βινύλια σας!!!
Στο συγκεκριμένο site έχει και στατιστικά...οπότε αντιγράφω
ΤΟΠ 5 Καλλιτεχνών που έχουν διασκευασθεί
1. Τhe Beatles 2926 covers
2 Bob Dylan 1262 covers
3 Hank Williams 670 covers
4. The Ramones 667 covers
5. The Rolling Stones 619 covers
TOP 5 Τραγουδιών που έχουν διασκευασθεί
1. Eleanor Rigby ( The Beatles ) 131
2. Yesterday ( The Beatles) 121
3. Cry me a river ( Julie London) 121
4. Take five ( Dave Brubeck Quartet) 99
5. ( I cant get no )Satisfaction ( The Rolling Stones) 98
KAI ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ.....!!!!!
Oct 16, 2008
Περασμένα μεγαλεία - περι reunion o λόγος
O επόμενος άγιος που θα προστεθεί στον χριστιανικό ημερολόγιο πρέπει να είναι αυτος που θα απελευθερώσει τη μουσική από αυτό το γαμημένο το μαρκετινγκ!!! Και οκ, θα πεις καλώς ή κακώς όπως τα πάντα, έτσι και η μουσική είναι συνυφασμένα με marketing techniques και promotional tools, και ίσως μάλιστα στη μουσική βιομηχανία ( ειδικά κάποια έιδιη μουσικής ρυπαίνουν πολύ...αλλά δεν είναι αυτό το θέμα) το marketing να έκανε την εμφανισή του και πολύ νωρίς. Ο Έλβις να κουνάει γοφούς να τρελαίνονται τα κοριτσάκια, τα Σκαθάρια να λανσάρουν κουρέματα και να πατάνε πρώτοι πόδι στις ΗΠΑ, οι Stones να γίνονται τα κακά παιδιά, η ιντελεκτουέλ περσόνα του Μόρισον, οι σατανισμοί Zeppelin, Eagles, αργότερα ήρθαν οι νυχτερίδες του Ozzy, τα σπαθιά των Manowar κτλ κτλ. Όλα αυτά ωραία, δημιουργήματα έξυπνων manager στυλ Erdegun, Epstein, Warhol κτλ...και στο κάτω κάτω δημιουργούσαν μία ωραία φιλολογία γύρω από τις μπάντες που συνυπήρχε με τη μουσική τους.
Η ένδεια της σύγχρονης ροκ, με συγκροτήματα που μεσορανούν,αλλά σε περασμένες δεκαετίες δε θα μπορούσαν να παίζουν ούτε σαν support σε συνοικιακά μπαράκια του Λονδίνου ή της ΝΥ, έχει φέρει στο προσκήνιο πάλι ονόματα της δεκαετιάς του 70 μπας και σωθεί η παρτίδα και ξαναμπεί επιτελους ο ήχος της κιθάρας ( αλήθεια θυμαται κάνεις την έννοια του "σόλο" μετά το δεύτερο ρεφραιν?) στα τραγούδια. Όμως κάποιοι γέρασαν, κάποιοι πέθαναν και κάποιες φορές να βλέπεις γεροντάκια να προσπαθουν να θυμηθούν τα παλιά καταντάει γραφικό και γελοίο.
Sex Pistols εν έτει 2008. Ήμαρτον! God saved the queen, εμάς ποιος θα μας σώσει. Eagles, New Order, Βlack Sabbath και άλλοι ξαναβρίσκονται, βάφουν μαλλί, ξεσκονίζουν παλιές παρτιτούρες και παίρνουν τους δρόμους εις ανάμνηση παλιών όμορφων στιγμών. Λογικό αυτό και παραδέχομαι πως έχει το γούστο του να βλέπεις τέτοιες reunion, που ακόμη και αν η αίγλη έχεις ξεθωριάσει μέσα στα χρόνια, οι εκτελέσεις των τραγουδιών αποπνέουν μια γλυκιά νοσταλγία.
Η αηδία είναι με τις reunion συγκροτηματων που ΠΡΕΠΕΙ να επανενωθούν, που ΠΡΕΠΕΙ να κρατήσουν το όνομα, γιατί ακόμη ΠΟΥΛΑΝΕ! Όταν ο Freddie έγραφε το Τhe show must go on δεν εννοούσε πως βρέξει χιονίσει ο May έπρεπε να βρει έναν τραγουδιστή και να βγει στη γύρα. Φωνάρα ο Paul Rodgers αλλά δεν είναι Queen αυτό το προτζεκτ. Είναι ενας σούπερ κιθαρίστας, ένας απίστευτος ντράμερ, ένας καλός μπασίστας και μία πολύ καλή ρόκ φωνή. Ως εκεί!! Γιατί να είναι queen και να μην είναι Free ή Bad Company? Νομίζω πως σε ένα live to Are you ready for love θα ακουστεί πολύ πιο γνήσια από το Bohemian Rhapsody.
Οι Ζepellin ετοιμάζουν περιοδεία λέει. Και άντε στο reunion είχες Μπόναμ στα τύμπανα. Δεν βαράει το ίδιο, δεν κατεβάζει μία κάβα βότκα για πρωινό, αλλά οκ..drums είναι, βγαίνει το λive και χωρίς αυτοσχεδιασμούς. Τώρα βρε ρημαγμένε από το χρόνο και καμένε από τις σολωμονικές σου Τζιμάκο, πού πας??? Βρήκαν κάποιον και θα το βάλουν να τραγουδίσει αντί Plant?
Τώρα θα μου πεις όλοι μας προσευχόμαστε για μια επανένωση των Floyd, έστω και χωρίς τον Wright. Ή ακόμη τους απολαμβάναμε και χωρίς τον Waters. Oπως απολαύσαμε τον Waters στη συναυλία εδώ χωρίς τους υπόλοιπους, αλλά με το μυαλό ότι ακούμε Floyd. Στους Floyd όμως η μαγεία εκπορεύεται από τη σύνθεση και η ερμηνεία καθορίζεται από το συναίσθημα που βγάζει το τραγούδι. Η γελοιότητα εξαντλείται σε τέτοιες μπάντες που καλώς ή κακώς ο frontman τις στιγμάτιζε.
Δεν είναι κακή η επαναφορά του παρελθόντος, από τη στιγμή που το παρόν δεν μπορεί να το κοντράρει. Αλλά τουλάχιστον να σεβόμαστε κάποιες στιγμές, εικόνες που μείναν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας και να τις αφήνουμε εκεί, όπως ακριβώς τις χαρήκαμε και μας ταξίδεψαν!
Η ένδεια της σύγχρονης ροκ, με συγκροτήματα που μεσορανούν,αλλά σε περασμένες δεκαετίες δε θα μπορούσαν να παίζουν ούτε σαν support σε συνοικιακά μπαράκια του Λονδίνου ή της ΝΥ, έχει φέρει στο προσκήνιο πάλι ονόματα της δεκαετιάς του 70 μπας και σωθεί η παρτίδα και ξαναμπεί επιτελους ο ήχος της κιθάρας ( αλήθεια θυμαται κάνεις την έννοια του "σόλο" μετά το δεύτερο ρεφραιν?) στα τραγούδια. Όμως κάποιοι γέρασαν, κάποιοι πέθαναν και κάποιες φορές να βλέπεις γεροντάκια να προσπαθουν να θυμηθούν τα παλιά καταντάει γραφικό και γελοίο.
Sex Pistols εν έτει 2008. Ήμαρτον! God saved the queen, εμάς ποιος θα μας σώσει. Eagles, New Order, Βlack Sabbath και άλλοι ξαναβρίσκονται, βάφουν μαλλί, ξεσκονίζουν παλιές παρτιτούρες και παίρνουν τους δρόμους εις ανάμνηση παλιών όμορφων στιγμών. Λογικό αυτό και παραδέχομαι πως έχει το γούστο του να βλέπεις τέτοιες reunion, που ακόμη και αν η αίγλη έχεις ξεθωριάσει μέσα στα χρόνια, οι εκτελέσεις των τραγουδιών αποπνέουν μια γλυκιά νοσταλγία.
Η αηδία είναι με τις reunion συγκροτηματων που ΠΡΕΠΕΙ να επανενωθούν, που ΠΡΕΠΕΙ να κρατήσουν το όνομα, γιατί ακόμη ΠΟΥΛΑΝΕ! Όταν ο Freddie έγραφε το Τhe show must go on δεν εννοούσε πως βρέξει χιονίσει ο May έπρεπε να βρει έναν τραγουδιστή και να βγει στη γύρα. Φωνάρα ο Paul Rodgers αλλά δεν είναι Queen αυτό το προτζεκτ. Είναι ενας σούπερ κιθαρίστας, ένας απίστευτος ντράμερ, ένας καλός μπασίστας και μία πολύ καλή ρόκ φωνή. Ως εκεί!! Γιατί να είναι queen και να μην είναι Free ή Bad Company? Νομίζω πως σε ένα live to Are you ready for love θα ακουστεί πολύ πιο γνήσια από το Bohemian Rhapsody.
Οι Ζepellin ετοιμάζουν περιοδεία λέει. Και άντε στο reunion είχες Μπόναμ στα τύμπανα. Δεν βαράει το ίδιο, δεν κατεβάζει μία κάβα βότκα για πρωινό, αλλά οκ..drums είναι, βγαίνει το λive και χωρίς αυτοσχεδιασμούς. Τώρα βρε ρημαγμένε από το χρόνο και καμένε από τις σολωμονικές σου Τζιμάκο, πού πας??? Βρήκαν κάποιον και θα το βάλουν να τραγουδίσει αντί Plant?
Τώρα θα μου πεις όλοι μας προσευχόμαστε για μια επανένωση των Floyd, έστω και χωρίς τον Wright. Ή ακόμη τους απολαμβάναμε και χωρίς τον Waters. Oπως απολαύσαμε τον Waters στη συναυλία εδώ χωρίς τους υπόλοιπους, αλλά με το μυαλό ότι ακούμε Floyd. Στους Floyd όμως η μαγεία εκπορεύεται από τη σύνθεση και η ερμηνεία καθορίζεται από το συναίσθημα που βγάζει το τραγούδι. Η γελοιότητα εξαντλείται σε τέτοιες μπάντες που καλώς ή κακώς ο frontman τις στιγμάτιζε.
Δεν είναι κακή η επαναφορά του παρελθόντος, από τη στιγμή που το παρόν δεν μπορεί να το κοντράρει. Αλλά τουλάχιστον να σεβόμαστε κάποιες στιγμές, εικόνες που μείναν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας και να τις αφήνουμε εκεί, όπως ακριβώς τις χαρήκαμε και μας ταξίδεψαν!
Oct 14, 2008
Και αυτοί στον κόσμο τους.....
H δράση τοποθετείται στο 2000 μ.Χ (τρόπος του λέγειν, σίγουρα και παλιότερα). Όλη η υφήλιος έχει παραδοθεί στα στρατεύματα της παγκοσμιοποίησης...όλη? Όχι όλη! Ένα μικρό χωρίο σε μία άκρη της Μεσογείου συνεχίζει όχι απλά να αντιστέκεται, αλλά να μην παίρνει χαμπάρι τί γίνεται. Το αντίστοιχο γαλατικό χωρίο θυμίζει προπύργιο της ρωμαικής αυτοκρατορίας μπροστά του.Πρωί λοιπόν στο μικρό μας χωριουδάκι. Ενώ καπνοί από μάχες και πολιορκίες αχνοφαίνονται στον ορίζοντα, ένω οι ήχοι από ογκόλιθους που αποχαιρέτησαν τους καταπέλτες τους για να διαλύσουν κάποια τείχη, σκίζουν τον αέρα, ενώ όλα φαίνονται πως ίσως και να αλλάξουν στην ρωμαικοοικονομική αυτοκρατορία, οι ήρωες μας μαζέμενοι στην αγορά του χωριού ζουν τη δική τους καθημερινότητα.
Ο Γιωργακίξ κυνηγάει τον Ρουσοπουλίξ με ένα σάπιο ψάρι της οικογενείας Μοναχούς-Επιχειρημάτιους που μόλις έχει ψαρέψει από την λίμνη Πουστονίδα και του έχει πουλήσει. Ο Κακοφωνίξ με καλεσμένους τους φίλους του Pretenderix, Τhirtyleafopoulix και λοιπούς κωλοβ(Φ)άρδους συνθέτουν ανέμελοι προσπαθώντας να ανακαλύψουν μία νέα αρμονική στα όρια του φάλτσου. Ο αρχηγός Κωστακίξ επιπλήτει τους βαστάζους του Voulgarakix και Ηorseskoufix γιατί τους έπεσε η ασπίδα και τσαλακώθηκε η εικόνα του στους κατοίκους του χωριού.
-Αρχηγέ έχεις παχύνει πολύ...κοψομεσιαστήκαμε,δεν αντέξαμε,, κόψε λίγο την μάσα.
Ο μικρός Τσιπρίξ παίζει με τα καινούρια του παιχνίδια και πετάει πετραδάκια με τη σφεντόνα του στον μπαμπά του φωνάζοντας πως δε θέλει να πάει για μάθημα με τον νέο δάσκαλο που πληρώνεται 5 σηστέρσια την ώρα, ενώ ο McEdonix τσακώνεται με τον άλλο χοντρό ( ή μάλλον απλά εύσωμο) Οβελίξ για το αν το γουρουνόπουλο που μόλις πιάσανε έχει μεγαλώσει σε ελληνικά, μακεδονικά, νεομακεδονικά, βορειομακεδονικά λειβάδια.
Κάπως έτσι κυλάει η καθημερινότητα στο ανυπότακτο, μικρό χωριό, χωρίς να αγγίζει τίποτε τους μικρούς μας γαλάτες, μόνο το άγχος μήπως πέσει το στέγαστρο Καλατράβα στα κεφάλια τους.... Αλλά μήπως είδε κανείς τον Αστερίξ???? Αυτός προφανώς θα εμφανιστεί το βράδυ σε κάποιο τηλεπαιχνίδι....Και αν ρωτάτε για τον δρυίδη μας, αυτός πήρε τη μαρμίτα του και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.....Δεν είναι τελικά τρελλοί οι Ρωμαίοι.....απλά είναι αλλού ( όπως πάντα ) οι Τρ-έλληνες!!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
